Liefdevolle Communicatie

Liefdevol Communiceren.

“Er is een land waar mensen willen wonen…....…!”

Ja als ik de puntjes zou invullen zou ik gaan voor een land:
- waarin er wezenlijk geluisterd wordt naar elkaar
- waar verschillen redenen zijn voor het vieren van de grote diversiteit op
aarde
- waar iedereen en alles van waarde is.
- waar iedereen erbij hoort.
- waar iedereen verbondenheid ervaart
- waar de liefde overvloedig stroomt.
- waar iedereen zich veilig voelt en veilig is
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Waar ik heel erg blij van word is dat het gedachtengoed van Geweldloze, of liever gezegd Verbindende en liefdevolle Communicatie, maakt dat deze wereld een stukje dichterbij komt. Dat geeft mij hoop en het verlangen om daaraan binnen de mogelijkheden die ik heb bij te dragen voor het geheel.

In 2007 kwam ik in aanraking in mijn eerste vijfdaagse basiscursus Geweldloze Communicatie. En ik weet nog dat ik aan het eind naar huis ging en dacht: “nu weet ik waar alle conflicten uit voort komen” Er was door deze dagen zo veel helderheid gekomen over wat mensen beweegt om te doen zoals ze doen; bv om boos te worden, ruzie te zoeken, geweld te gebruiken, of door juist te blijven praten of zich juist niet meer te willen verbinden met anderen. Het woord “behoefte” zoemde in mijn hoofd. Ineens herkende ik overal onderliggende behoeften bij het gedrag wat mensen, en ikzelf lieten zien. Wat een verademing was dat. Ik kon met veel meer zachtheid en begrip naar anderen en mezelf luisteren. Er is toen een lampje van bewustzijn aangegaan die nooit meer is gedoofd. En dat heeft geresulteerd dat ik uiteindelijk hier op deze website sta als gecertificeerd trainer Geweldloze Communicatie (sinds 2020)

Sinds 2008 werk ik in de Jeugdhulpverlening en vaak in samenwerking met het onderwijsveld. Daarin is Verbindende Communicatie ook de leidraad in alle gesprekken en ontmoetingen. Ook kan ik binnen mijn werk de passie en het enthousiasme uitdragen via het geven van trainingen ”Liefdevol Communiceren” aan ouders, in workshops waar we het hebben over “wat ligt er achter de boosheid”, hoe stel je grenzen”, “het begeleiden van kinderruzies” en het opstarten van intervisiegroepen voor collega`s middels het model van Verbindende Communicatie.
Inmiddels borrelt er van alles wat ik nog meer zou willen met VC.
Daar hoop ik in de (nabije) toekomst gestalte aan te kunnen geven.

Karmin Schaap
Haarlem